5 Modele udostępniania otwartych zasobów akademickich
5.3 Model mieszany

Mieszany model udostępniania OZE łączy oba opisane powyżej podejścia, przy czym większy nacisk może być położony na aspekt społecznościowy lub samokształceniowy w zależności do założeń uczelni/projektu.

Flagowym przykładem jest tutaj WikiEducator. Z jednej strony jest to społeczność ponad 6000 wolontariuszy, którzy stworzyli blisko 8000 materiałów edukacyjnych. W tym ujęciu jest to platforma otwartych materiałów edukacyjnych, baza wiedzy na temat otwartej edukacji oraz serwis społecznościowy dla edukatorów. Z drugiej strony wokół WikiEdukatora tworzy się społeczność osób, które biorą udział w otwartych kursach realizowanych albo na WikiEdukatorze (np. kurs Learning4Content), albo w kurach transferowanych na inne platformy, np. Moodle (np. kurs Connectivism and Connective Knowledge).

Jednak najbardziej kompleksową ofertą jest inicjatywa Open University UK (OU UK) największego otwartego uniwersytetu w Wielkiej Brytanii, który uruchomił OpenLearn - platformę gdzie studenci z całego świata po dokonaniu rejestracji mogą za darmo, samodzielnie uczyć się na kursach online realizowanych w OU UK. Studenci mają do dyspozycji zestaw narzędzi do komunikacji z innymi studentami (jeśli ci są akurat obecni na tym samym kursie) - Flashmeeting, forum i pracy innowacyjnymi metodami, np. aplikacje do budowy map myśli, narzędzia do refleksji (blog), oraz klub studencki online. W przypadku kursów do samokształcenia możliwość nawiązania kontaktu z innymi studentami ma przede wszystkim wartość motywującą. Świadomość, że po drugiej stronie globu ktoś uczy się tego samego i może udzielić wsparcia jest tutaj kluczowa. OpenLearn dla osób, które nie poszukują źródła nauki, są natomiast zainteresowane zasobami oferuje gotowe kopie kursów do pobrania i adaptacji, jak również system oceniania i komentowania materiałów.