5 Modele udostępniania otwartych zasobów akademickich
5.1 Zasoby do samodzielnego uczenia się/pobierania/adaptacji

Takie podejście jest spotykane w większości platform. Prezentuje je flagowa i jednocześnie pionierska inicjatywa rozpoczęta przez Massachusetts Institute of Technology (MIT) w 2004 r., kiedy ta najbardziej prestiżowa techniczna uczelnia świata udostępniła bazę 2 tys. gotowych kursów realizowanych w ramach zajęć na MIT. Zasoby MIT OpenCourseWare (MIT OCW) są dostępne na licencji Creative Commons BY-NC-SA. Cechuje je modularyzacja - każdy element kursu jest osobnym zasobem, który można pobierać i dowolnie adaptować do swojego programu nauczania. Materiały zostały przygotowane wg jednego szablonu, dzięki czemu łatwo po nich nawigować, a użytkownicy są przyzwyczajani do jednolitej struktury kursów.

Materiały w MIT OCW to zasoby do samodzielnego uczenia się lub do dalszego wykorzystania. Nie ma możliwości skontaktowania się z innymi studentami czy osobami, które są odpowiedzialne za treści. Celem MIT nie jest budowanie wokół repozytorium społeczności użytkowników, lecz jednie udostępnienie wysokiej jakości materiałów edukacyjnych. Taka baza i społeczność jest przydatna w celach promocji, ale w przypadku MIT prestiż uczelni jest tak duży, że działania promocyjne nie są konieczne.

Podobne podejście zastosowała Akademia Górniczo-Hutnicza na poziomie decyzji strategicznych podczas uruchomienia serwisu Open AGH, który udostępnia otwarte materiały i całe kursy autorstwa pracowników, doktorantów i studentów AGH na licencji Creative Commons BY-NC-SA. Dla twórców pierwszego w Polsce uczelnianego repozytorium otwartych treści akademickich, istotą było zmaksymalizowanie dostępu do zasobów. Na poziomie technologii zrezygnowano ze sztucznych barier dostępu, takich jak logowanie i rejestracja.

Z kolei amerykański serwis Curriki, który udostępnia ponad 36 tys. materiałów edukacyjnych na poziomie nauczania w szkole średniej (plany lekcji, sylabusy, pełne kursy, w formie tekstowej, audio lub wideo) na licencji Creative Commons BY, wprowadził dodatkowy element oceniania zasobów przez ich użytkowników. Ocena polega na dodawaniu punktów w skali od 1-5 oraz komentarza. Ta forma komunikacji między autorem a użytkownikiem treści i przejrzystość procesu wzajemnej ewaluacji gwarantuje wysoką jakość materiałów.