3 AMUR
3.2 Polityka deponowania

Działanie AMUR opiera się na autoarchiwizacji. Pracownicy uniwersyteccy sami deponują swoje prace w bazie repozytorium. Zdaniem osób odpowiedzialnych za AMUR “jeżeli naukowcy mają być przekonani do autoarchwizowania swoich prac w repozytorium uczelnianym powinni znać korzyści z tego wynikające, bo w przeciwnym razie podejmowanie dodatkowych zadań w tym zakresie nie ma dla nich większego sensu” [45].

Zatem sukces polityki deponowania ma podłoże w czynnikach motywacji, które po rozpoznaniu muszą być stale przypominane autorom deponowanych prac. Dzięki uprzejmości Małgorzaty Rychlik i Emilii Karwasińskiej w kursie możemy posłużyć się fragmentami jeszcze nieopublikowanego artykułu na temat pozyskiwania zasobów do AMUR [45]. W tekście autorki powołują się na wypowiedź profesora Krzysztofa Brzechczyn z Instytutu Filozofii UAM, który podkreśla korzyści jakie przyniosło mu deponowanie własnych prac w AMUR:

“Możliwość umieszczania artykułów i tekstów naukowych w AMUR stało się dla mnie niezmiernie użytecznym narzędziem w pracy naukowej. Wymienię tylko kilka przykładowych korzyści:
przede wszystkim ma się do dyspozycji umieszczone tam swoje artykuły i teksty naukowe wraz z ich dokładnym opisem bibliograficznym; [...]
dostęp do swoich tekstów naukowych umieszczonych w wirtualnej przestrzeni jest możliwy z każdego miejsca geograficznego w Polsce i w świecie [...]
- ułatwiona zostaje wymiana myśli naukowej, [...] wystarczy, że podam linki do swoich tekstów;
- ostatnią wreszcie zaletą idei otwartego Repozytorium jest możliwość popularyzacji swoich tekstów, które są w ten sposób dostępne dla każdego znającego język polski i/lub angielski [...]

Z pilotażowego badania przeprowadzonego wśród pracowników UAM wynika, że czynniki zniechęcające do archiwizacji prac wiążą się przede wszystkim z prawem autorskim (wydawcy, którzy nie zezwalają na publikację prac w repozytoriach, konieczność uzyskania zgody współautorów). Drugą grupą czynników demotywujących jest brak czasu na autoarchiwizację prac.