Nowe modele komunikacji naukowej, które powstają w ostatnich latach, opierają się o elektroniczne nośniki oraz narzędzia do gromadzenia i przesyłania różnego typu danych czyli mają trzy istotne elementy (dane naukowe + nośniki danych oraz formę ich transmisji czy dystrybucji).

Najbardziej znanymi i już zaakceptowanymi są formy takie, jak:

1. czasopismo elektroniczne, które publikuje bieżące recenzowane artykuły na platformach elektronicznych zbudowanych specjalnie dla nich;
2. repozytorium, które udostępnia, gromadzi i archiwizuje artykuły, preprinty, postprinty, ale i monografie, raporty i inne teksty na dedykowanych platformach, ich główną funkcjonalnością są samoarchiwizacja i archiwizacja wieczysta obiektów;
3. platforma e-leaningowa, która gromadzi i udostępnia kursy i wykłady do celów edukacyjnych.