1 Co to są modele komunikacji naukowej i jakie są ich nowe formy?

Justyna Hofmokl, Centrum Cyfrowe Projekt: Polska
Bożena Bednarek-Michalska, Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu,
Ewa Rozkosz, Biblioteka Dolnośląskiej Szkoły Wyższej

Nowe modele komunikacji naukowej, które powstają w ostatnich latach, opierają się o elektroniczne nośniki oraz narzędzia do gromadzenia i przesyłania różnego typu danych czyli mają trzy istotne elementy (dane naukowe + nośniki danych oraz formę ich transmisji czy dystrybucji).

Najbardziej znanymi i już zaakceptowanymi są formy takie, jak:

1. czasopismo elektroniczne, które publikuje bieżące recenzowane artykuły na platformach elektronicznych zbudowanych specjalnie dla nich;
2. repozytorium, które udostępnia, gromadzi i archiwizuje artykuły, preprinty, postprinty, ale i monografie, raporty i inne teksty na dedykowanych platformach, ich główną funkcjonalnością są samoarchiwizacja i archiwizacja wieczysta obiektów;
3. platforma e-leaningowa, która gromadzi i udostępnia kursy i wykłady do celów edukacyjnych.

Nieco mniej znane, ale już często wykorzystywane są:

1. bazy danych surowych – są to innego typu repozytoria czy archiwa, które gromadzą nietypowe dane zbierane w trakcie procesu badawczego, używane do dalszych badań, można powiedzieć będące w trakcie opracowania czy wykorzystania;
2. e-laboratoria – gromadzą informację o procesie badawczym w momencie jego stawania się za pomocą różnych form przekazu, np. na blogu czy w notatniku elektronicznym lub przez przekaz audio/video z procesów doświadczalnych;
3. platformy otwartych konferencji naukowych gromadzące i przekazujące prezentacje audio/video w czasie rzeczywistym, pozwalające na komunikację natychmiastową między uczestnikami dyskusji.

Pierwsze trzy modele komunikowania się naukowego są przedstawione szeroko w odrębnych modułach, tutaj przestawimy trzy mniej znane.