5 Otwarte konferencje
5.5 Dobre przykłady

W czołówce dobrych praktyk plasują się konferencje TED (Technology, Entetainemnt, Design) organizowane w sposób cykliczny przez Sapling Foundation. Mottem imprezy jest przekazywanie „idei, które warto rozpowszechniać”.

Konferencje TED przyciągają osoby reprezentujące bardzo różne środowiska (na liście mówców odnaleźć można m.in. Billa Gatesa czy Michelle Obamę). Jedno wystąpienie trwa nie dłużej aniżeli 18 minut. To właśnie tyle czasu mają prelegenci na zaprezentowanie koncepcji, które być może odmieni bieg świata.

Przekaz TED odbywa się na dużą skalę. Interesujące osobowości, formuła konferencji, to elementy które przyciągają widzów. Nagrania TED dystrybuowane są na cały świat. Organizatorzy oraz wolontariusze (tłumacze) pozwalają pokonać nie tylko barierę odległości (nagrania są opublikowane on-line, na wolnych licencjach Creative Commons – Uznanie autorstwa – Do celów Niekomercyjnych – Bez utworów zależnych), ale także barierę językową. Wystąpienia z konferencji TED tłumaczone są przez wolontariuszy na różne języki, część z nich obejrzeć można również w języku polskim.

Także w Polsce mamy doskonałe doświadczenia w zakresie otwierania konferencji. Zaprezentujemy dwa przykłady z naszego, bibliotekarskiego podwórka.

Pierwszy z nich to II Międzynarodowa Konferencja Open Access (Toruń, 14-15 stycznia) zorganizowana przez Bibliotekę Uniwersytecką w Toruniu i EBIB. Materiały konferencyjne dostępne są w całości na stronie internetowej konferencji, będącej częścią serwisu EBIB, natomiast zapis video udostępniony poprzez Telewizję Internetową Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Przykład ten pokazuje, jak akademickie media (Telewizja Internetowa), a także organizacje pozarządowe (EBIB) wspierać mogą proces otwierania konferencji.

Innym przykładem jest tegoroczna (2011) edycja Forum Młodych Bibliotekarzy, zorganizowana przez poznańskie biblioteki. W tym przypadku warto zwrócić uwagę na sposób, w jaki organizatorzy wykorzystali serwisy społecznościowe. Założono profile lub uruchomiono tzw. kanały komunikacji w następujących serwisach:

• YouTube.com - miejsce do publikacji nagrań promujących imprezę,
• Vimeo - miejsce archiwizacji nagrań wystąpień,
• Blogger - blog na bieżąco wypełniany relacjami z poszczególnych sesji i warsztatów
  
• Facebook - narzędzie do bezpośredniej transmisji video, a także relacji w formie tekstu, platforma do komunikacji z uczestnikami oraz osobami nieobecnymi na konferencji,
• Twitter - narzędzie służące do dyskusji między uczestnikami (#vifmb).

Mimo wykorzystania mediów społecznościowych, organizatorzy zdecydowani są na opublikowanie referatów w formie tradycyjnej książki. To dowód na to, że wymienione serwisy mogą współistnieć z tradycyjnymi środkami przekazu informacji naukowej.